|
18 december 2006 t/m 5 maart 2007 Onverwachts overleed hij op 23 december 2006 in bijzijn van zijn levenspartner Johan Ambaum in zijn woonplaats Amsterdam.  ter nagedachtenis aan Frans Haks je bent gestorven, zomaar, zonder iets te zeggen en er is niets aan te doen. nog maar pas geleden, je was in het hoge noorden en nog zie ik je komen uit de trein van Groningen naar Roodeschool. tussen grijze mensen zag ik je; een kleine man, kaarsrecht, het hoofd fier. we waren blij elkaar te zien, zoals altijd; al zolang logeerden jullie, jij en Johan, bij ons in Wehe, tot Tiddo's dood en wij, gedrieen opnieuw beleefden dat samenzijn. zoals dan elke dag begon, 's ochtends om zeven uur, jullie wakker, het nieuws op de radio. om acht uur, jij beneden, een glas geperste sinaasappel, een wandeling in het bosje van Wehe, koffie en dan werken tot middaguur - op het terras bijeen en jij met tekst, die je wilde lezen voor ons commentaar, luister....zei je dan. en altijd was het warm en stond de deur open naar de tuin en na middagrust zwemmen in de Hoornseplas, als kinderen de kleren uit, naakt in verkoelend water en drogen in de zon, en dan terug in het lage licht langs kronkelende kreken door het oude Reitdiepdal, je was gaan houden van dat land; dat Groningse Hogeland. terug in 't molenhuis, weer werken tot avondeten, een glas witte wijn en dan, het diner van Johan, een feest, elke keer weer; proeven en praten over kontrasten en structuren, over warm en koud en over zoet en zout en zuur en over zacht en hard en bitter en over knapperig en knisperig en dan, tussen de gangen door, draaide jij jouw mooiste muziek. 'Ik moet lijden aan het leven' zei je wel eens, toch, je kon zo intens genieten van al het schoons door kunstenaars voortgebracht en dat met grote gretigheid willen delen met ons. je bent gestorven, zomaar, zonder iets te zeggen en er is niets aan te doen. 
|
