Tentoonstellingen bij Galerie Jacoba Wijk
2003 2005 2007 2013 2013 2013 2014

www.margrietsmulders.nl

Margriet Smulders
publiceert in het EXIT magazine nrs. 28 - met o.a.
Robert Mapplethorpe, Mat Collishaw, Helen Chadwick, Araki, Irving Penn, Karl Blossfeld, Fischli&Weiss, Wolfgang Tillmans and Thomas Struth.

Margriet Smulders en de neurose
Tekst: drs. Micky Piller

Margriet Smulders (Bussum 1955) werd in eerste instantie bekend door series als "Selfportraits' (1985) en 'Maternité' (1988 - 1994) waarin ze ironisch commentaar leverde op zichzelf als sexobject en later op haar rol als moeder. Vooral in Maternité zet ze typische vrouwen situaties neer in een lichte claustrofobische context.
Sinds 1998 maakt ze barokke stillevens van bloemen of recenter vissen en visachtigen. Het zijn zorgvuldig gearrangeerde composities, die meestal op spiegels onder een gekleurde stof worden neergelegd. Ze werkt met grote formaten, afgedrukt op plexiglas en aluminium waarin ieder detail, van rozenblad en waterdruppel tot zuignap van een inktvis gedetailleerd scherp worden getoond. De overdadige samenstellingen van voorwerpen verbluffen door een bijna oosterse overdaad van bloemen, rimpelig water, grillige takken, de overheersende kleur, die uit het niets lijkt te komen en de speciaal geblazen bijna organische glazen vormen, die Smulders vaak gebruikt.
Hoewel ze een fotografe is, plaatst ze zich door haar ensceneringen in het kader van een on Nederlandse barok. De overdaad aan details en de uiterst zorgvuldige (dubbel)composities op spiegels geven het werk deze bijna oosterse uitstraling. Het is, alsof je de vele bloemen, die ze gebruikt, lelies, rozen en seringen, bijna van de foto kunt ruiken. Tegelijkertijd ontstaat door het contrast van de egale harde belichting, de kleur, waarin ze elke foto zet, de uiterste scherpte diepte verhouding en het glimmende plexiglas, waarop ze drukt een extra dimensie die zowel afstand houdt, als ook verlokt om meer in het werk weg te zinken.
Ooit maakten Nederlandse zeventiende-eeuwse schilders zogenaamde pronkstillevens, waarin ze allerlei bloemen en voorwerpen combineerden. Ze wilden daarin de heerlijkheid Gods tonen.
Dit is niet het doel van Smulders. In haar behandeling van allerlei onderwerpen valt de bewuste stillering op: als ze een tuin kiest, is het de uiterst doorgecombineerde tuin van het Alhambra in Spanje, of van een Medici Villa in Italië. Als ze met vrouwen in India voor een opdracht samenwerkt, krijg je bij de beste foto's het idee, dat ze spontaan zijn gemaakt, maar meteen valt de tweede laag van de totale enscenering op. Er ontvouwt een soort luchtledigheid rondom het onderwerp, een totale opzettelijke verstilling, waardoor iedereen ziet, dat dit een kunstfoto is en geen snapshot.
Bij de stillevens met vissen, of bloemen, of recent inktvissen is er bovendien altijd sprake van een opvallende erotische lading. (Een lading, die ook al uit die hele vroege zelfportretten spreekt.) De decadente overdaad, die alom tegenwoordige hoofdkleur van iedere foto, de duidelijke verleiding door schoonheid, die weliswaar tegen camp aanligt, geeft het werk toch een zwoele stemming.
Smulders laat niets aan het toeval over. Ze dikt op indringende wijze het kunstkarakter van haar foto's aan. Ze componeert ongebruikelijke beelden, die soms overeenkomsten lijken te vertonen met de nervositeit van het dagelijks bestaan. Ze toont de onderliggende neuroses van het huidige West Europa in verleidelijke, bijna luchtdicht getrokken composities.

Website: www.margrietsmulders.nl