Tentoonstellingen bij Galerie Jacoba Wijk
2007

Marijke de Wit
Een glimlach in verf

Ze doen een beetje aan Matisse denken,
de schilderijen van Marijke de Wit (Wormerveer, 1943).
Dat zit 'm niet alleen in de onderwerpen, zoals een open terrasdeur
of een venster met uitzicht op zee, maar vooral in de toepassing
van mediterrane kleuren en de zonnigheid die van alles afstraalt.
Zelfs van een schilderij van een onopgemaakt bed, waan je je
in een hotelkamer in Nice.
Het grappige is, dat de meeste van haar schilderijen
in ons koude kikkerlandje zijn gemaakt.
Het gaat overwegend om Hollandse interieurs, om Hollandse tuinen
en een Hollands licht.
Daaruit zou je kunnen concluderen, dat Marijke de Wit
een mediterraan karakter bezit, wat dat ook moge betekenen.
Ze moet wel over een zonnig atelier beschikken, dat kan niet anders.
Een terugkerend onderwerp is het uitzicht. Soms omfloerst, zoals we
graag naar buiten kijken zonder zelf gezien te worden, soms open
het licht tegemoet tredend.
We kijken door transparante gordijnen naar buiten, zoals
de Impressionisten dat graag deden, naar een binnentuin.
Of naar de zee, zodat we lekker binnen zitten en ons toch verbonden
kunnen voelen met de oneindigheid.
We zien ook wat iemand ziet als hij van buiten af naar
de ramen van Marijke de Wit kijkt.
Er is niemand te zien achter die vensters, maar nu weten we dat
de kunstenaar daar binnen zit te werken.
Ze schildert daar vast een van haar uitzichten.
De blik uit het venster is de blik van de kunstenaar, zoals die naar
de wereld kijkt.
Marijke de Wit betrekt ons op deze expositie bij haar manier van kijken.
Nu kunnen ook wij zien wat zij zag.
Het effect van haar schilderijen is, dat je er opgewekt van wordt.
Het zijn glimlachjes in verf.

Tekst: Eric Bos, schilder en publicist

voor meer info:: www.marijkedewit.